[Hudson] wil veel LED’s rijden. Een chauffeur die de kilometers van LED-strips efficiënt behandelt, is niet gemakkelijk om langs te komen. Dus hij is in het proces van het ontwikkelen van zijn eigen Beaglebone Cape om het werk te doen. Hierboven zie je de lay-out van het bestuur waarmee hij werkt. Let op de reeks herhalende rode voetafdrukken in het midden? Die zijn pads voor 32 RS485-connectoren!
Natuurlijk is dit alles in voorbereiding op het branden van de mens waar de mantra lijkt te zijn: hij die de meeste LED’s heeft wint. Nou, tenzij je het soort bent dat graag met vlammen werkt. Maar we dekken. Het schaalprobleem dat [Hudson] omgaan met scharnieren om zijn wens om geen buitensporige nummers microcontrollers op te nemen en de noodzaak om de 3,3V-logische niveaus van het BeagleBone te versterken om nog meer te reizen op de databus van de strips. Door gebruik te maken van het RS485-protocol – dat is ontwikkeld om gegevens over lange afstanden te dragen – kan hij wegkomen met een enkele verwerkingseenheid door een RS485-vertaler bij elke externe stripconnector toe te voegen. Hij is van plan om de programmeerbare realtime units-functie van de Beaglebone te gebruiken om de acht chauffeurs op de Kaap aan te pakken. Maar eerst moet hij oplossen wat eruit ziet als een doozy of a Trace Routering Probleem