conventionele lensmaking is een sleur – letterlijk. Men begint met een stuk glas, scrubt het tegen een schurend oppervlak om het overtollige stukjes weg te slijten, evenals uiteindelijk de beste vorm en grootte voor de baan. Of het nu wordt gedaan door apparaat of met de hand, het is een tijdrovend proces, evenals het lijkt het zeker alsof er een veel betere manier is.
Dankzij [Moran Bercovici] bij Technion: Israël Institute of Technology, er is. Hij leidt een team dat gebruik maakt van vloeistoffen om complexe optica snel te produceren, evenals goedkoop, evenals het proces ziet er ongelooflijk eenvoudig uit. Het is iets dat lijkt aan de injectie-gevormde lenzen die typerend zijn in massa-geproduceerde optische apparatuur, maar met een draai – er is geen mal per se. In plaats daarvan wordt een UV-uithardbare hars geïnjecteerd in een 3D-gedrukt beperkend geluid dat zit in een opslagtank van vloeistof. De hars neemt een vorm aan die wordt geïdentificeerd door de geometrie van het beperkende geluid, evenals zwaartekrachtkrachten, hydrostatische krachten, evenals oppervlaktespanningskrachten die op de hars handelen. Wanneer de hars archiveert de beste vorm, zorgt er een explosie van UV-licht het. Presto, directe lenzen!
Het interface tussen de hars en het dwarsbalk zorgt voor extreem gladde lenzen; Ze citeren oppervlaktegrouderij in de verscheidenheid van één nanometer. Het gebruik van het fluïdumbed om de lens te beperken, houdt in dat deze techniek zoveel kan worden geschaald als lenzen 200-mm in diameter of meer. Het papier wordt niet volledig verwijderd op welke vloeistoffen worden gebruikt, maar wanneer we onze goede vriend [Zachary Tong] hierover pingen, verklaarde hij dat hij hoorde dat de hars een UV-lijm van optische klasse is, terwijl het versterkingsvloeistof van een mix van een mix is Glycerol evenals water.
We zien graag dat [Zach] dit proberen – tenslotte, hij deed de laatste tijd iets dergelijks, zij het op een veel kleinere schaal.